Ил азаматтары – бөйөк хис тураһында
Мин донъяла бер нәмәнән ҡурҡам –
Мөхәббәтһеҙ тигән исемдән.
Яҙмыш, яҙмыш, һиңә үтенесем шул:
Илһам ҡанатҡайынан ҡайырма!
Теләһәң уттарға һал, һыуҙарға һал,
О, мөхәббәт! Аҙмы яҙмыштарҙы
Донъя тамуғында яндырҙың.
Аҙмы исемдәрҙе, күккә яҙып,
Мәңгелек йыр итеп ҡалдырҙың.
Мөхәббәтте һорап алмайҙар –
Йөрәк менән генә яулайҙар.
Мөхәббәтһеҙ кеше — иң бәхетһеҙ,
Ул ҡот осҡос мыжыҡ, ҡаяулы,
Ғашиҡтар ҙа әүлиәләр түгел,
Тик мөхәббәт булғас – аяулы.
Эй мөхәббәт! Һин дә яҙмыштарҙы,
Юрый ҡыландырған шикелле,
Ҡайһы ваҡыт ҡалай бутайһың бит,
Көҙҙө яҙҙай, яҙҙы көҙ кеүек.
Башҡа байлыҡ миңә кәрәк түгел,
Мөхәббәтем – иң ҙур хазина.
Мин йәшәйем икән был донъяла,
Йәшәйем тик һөйөү хаҡына.
Мөхәббәт ул – йәшлек юлдашы,
Шатлыҡ, һағыштарҙың юл башы.